Niedawno na końcu Mszy Św. niedzielnej ksiądz chcąc usprawiedliwić posługę nadzwyczajnych szafarzy podał 3 argumenty: 1. są zatwierdzeni przez papieży. 2. są wyświęceni. 3. są bardzo dobrze przygotowani. Okazuje się, że wszystkie te argumenty są pobożnymi życzeniami – bo chyba każdy z nas czuje, że tak powinno być! Niestety, pobożne życzenia przeradzają się w kłamstwa, a często ci, co je głoszą myślą, że wystarczy, że oni pragną tego by tak to było rozwiązane. Wielu niefrasobliwie i nieświadomie myśli, że „będzie dobrze”. Nie będzie, bo to wszystko jest kłamstwem i można to łatwo sprawdzić!

Ad. 1. Żaden papież nie wydał dokumentu wprowadzającego nadzwyczajnych szafarzy (jeśli już o nich wspominali, to na zasadzie ukrócania już istniejących nadużyć).

Ad. 2. Nadzwyczajni szafarze nie są wyświęceni i nawet w dokumentach jest wyraźnie zaznaczone,  że to nie są żadne święcenia!

Ad. 3. kurs przygotowawczy szafarzy trwa bodajże z pół roku (spotkania raz na 2 tyg.) – przepraszam, ale to przypomina jakiś przyspieszony kurs np. na ratownika.